चुकले एकदाच नात्यात
नसे का क्षमा त्याला?
का देतोस मला
तू 'वीषाचा प्याला'!
आणतोस जेव्हा द्वेषाला
प्रीतीच्या वाऱ्यात
ऋतूच्या गारव्यातही
पेटते मी निखाऱ्यात!
वचने नव्हती तुझी कधीच
का प्रेम स्वीकारलं माझं?
मीठीत आणून जगण्याला
का मारतोस जे होतं तुझं?
ऐकून जगाचे सांगणे
जरी सोडला विश्वास
का मग आसवांत असते
तू पुसण्याची आस!
ठाऊक मी नाही तुझी
संपले आता सारे
का जाळतात मग आताही
तुझे पेटते निखारे!
नको जन्माचे नाते मला
दे क्षण प्रेमाचे थोडे
ओलावा दे श्वासांना
आजही ते कोरडे!
थांबेन मीही तेव्हा
म्हणशील थांबू आता
नाही लादणार तुझ्यावरी
कठोर वचनांची प्रथा!
घे गारवा नात्यात
मी निखाऱ्यात पेटता
ओलावल्या जखमांना
घाल फुंकर आता!
निखारे विझवून..............
(स्वरचित) :- प्रिती अ. खेडेकर
०४.०१.२०१० सोमवार
रात्री : - १.५०
No comments:
Post a Comment