मी माझीच प्रीती
मी माझीच सावली
प्रकाशमान आत्म्याची
मी मूर्त सावळी!
सावळे असती मेघ
डोळ्यांतील चांदणे सावळे
सावळी असे रात
कान्हाचे रूप सावळे
सावळ्या रूपाचे
अर्थ मी सावळे!
कधी होते सावली ग्रीष्माची
कधी असते अंधारात
कधी दिव्याच्या वातीसम
जळतेही प्रकाशात
सावळ्या त्यागाचे
स्पर्श मी सावळे!
काजळी होऊन बसते मी
अबीर उधळीत येते
विठुच्या सावळ्या अभंगात
सावळे गीत होते
सावळ्या नात्याचे
बंध मी सावळे!
जन्माची काजळाची रेघ
मृत्यूची राख सावळी
पहाटेच्या वेळची पहाट
कातरवेळही मी सावळी!
सावळ्या माझ्या देहाची
'प्रीती' मी सावळी!
मी मूर्त सावळी
जणू मनाची सावली!
(स्वरचित) : प्रिती खेडेकर
०४.०१.२०१० रविवार
रात्री १.३०
Awesome poem Priti !!! Keep it up !!!
ReplyDeleteAbhari aahe!
ReplyDeleteHi priti
ReplyDeletesurekh ani ashaypurna kavita ahet
thanks
Delete